Есеј за Прва љубов

Прва љубов со зборови не се опишува, нешто што секогаш ќе се сеќавам за него. Сите моменти поминати заедно беше убаво чувство со него. Тој беше човекот што ми украде срцето, зачудувачки како да го засакав засекогаш. Си замислував дека можам се да направам во животот се за него. Средбите и разговорите во вечерните допишувања ми ги правеа ноќите поубави. И кога си спиев со мојата голема плишана мечка го мислев него, како да го осеќав секое негово милување, секоја прегратка, сдкој бакнеж... За мене тој претставуваше цел свет, принцот со белиот коњ што неможам да го заборавам. Незнам зошто толку многу го сакав, колку сакав да го прегрнам, да му кажам дека ме маѓепса неговиот поглед, кој во секој момент мене ме возбудуваше. Истиот јас не го познавав, но таа прва средба ја осетив длабоко во душата. Неговата близина и неговата насмевка не се забораваат никогаш. Ох, колку боли, во душата гори, тоа никогаш нема да ми избледе. Јас тогаш незнам како се чувствував дали да плачам или да се смеам. Се сеќавам во животот мој кога прв пат те сретнав и запознав многу случајно, но ти си замина толку тивко, што моето срце неможеше да го поднесе тоа нешто. Иако јас бев далеку од тебе те сакав, толку многу што можев целиот мој живот за тебе да го дадам. Но сега од тие спомени останаа само пораките и сликите